આશ…

આછી
ભૂરી-પીળી
લાઈટ માં..
એક ઓશીકું
પલળતું રહ્યું
આખીય… રાત
તારા
પડખાની…પેલી બાજુ એ
તને
ના સંભળાયું..??
એક
ડૂસકું.
– ચેતા

૨/૮/૨૦૨૦

તારા સાથે હોવાની
અનુભૂતિ જ
અદભૂત છે..
હું જ્યારે
તારા
ખોળામાં બેઠી હોઉં છું
ત્યારે ..
એવું લાગે છે
જાણે..
સાક્ષાત શિવના ખોળામાં પાર્વતી.
તારી છાતી પર
માથું મૂકું
તો
એમ લાગે કે જાણે
હું તારામાં ઓગળું છું ..
તારી અંદર ..
છેક અંદર..
સમાતી જાઉં છું
સમાતી જાઉં છું..
સમાતી જ જાઉં છું
અને તારામય થઈ જાઉં છું.
કદાચ….
હું ‘તું’ થઈ જાઉં છું.
તુંય ‘હું’ થતો જ હોઈશ ને!
કદાચ..!!!

• ચેતા / ચેતના ભટ્ટ

ઉછળતો કુદતો કિનારે આવી,

પથ્થરો ને તું અથડાય શાને?

કયારેક લીલું તો કયારેક આસમાની;

બે ધાર વરસાદ પડ્યે,

રંગ તારો બદલાય શાને?

ચંદ્ર સૂર્ય ના પૃથ્વી પરિભ્રમણ માં,

તારે ભરતી અને ઓટ શાને?

મળી જઇશ એક છેડે ધરતી ના;

સંયમ રાખ,

અસહ્ય વેદના નું ઘુઘવાટ શાને?

પર્વત ચિરતી,ખીણ કોતરતી,અથડાતી,વહેતી આવુ છું;

ઔચિત્ય ના લાગણીના સંગંમ માં,

તારી ઉત્કંઠા નો શોર-બકોર શાને?

શાંત પાડજે લાગણીના વમળો ને;

તુજ પ્રેમ માં પલડી વિલિન થઈ રેવા,

છતાંય તુજ સ્વાદ માં આ ખારાશ શાને?

શબ્દો છુટ્યા પણ સાદ રહી ગયુ.

હાસ્ય છુટ્યું પણ ખંજન રહી ગયા.

વ્યાખ્યાન છુટ્યા પણ ભાવ રહી ગયા.

મિલન છુટ્યું પણ ભણકારા રહી ગયા.

ઝુંપડુ પડી ભાંગ્યું પણ મોભ રહી ગયા.

ઝુંટવી ગયું કોઈ તમને પણ સમણે મારા અમર રહી ગયા.

આશ શું મિલનની તૂટી બસ સંભારણા રહી ગયા.

આપ્યું ઘણુય સ્નેહ છતાંય પણ ખેદ રહી ગયુ.

સત સત કર્મે પણ અક્ષમ્ય રહી ગયા.

એક તાંતણુ શું તૂટયું માત્ર ઉઝરડા રહી ગયા.