કારણ કે કવિતા લખવાની શરૂઆત અહીંથી થઇ હતી.. Dedicated to my love..
તરસ જોઈ પૃથ્વીની, તરત જ દોડી આવતાં,
આ મુશળધાર વરસાદની, છનછન ગમે છે મને..
સુગંધથી પ્રભાવિત થઇ, પકડ્યું મેં લાકડું,
અને નીકળ્યું એ ચંદન, આ ચંદન ગમે છે મને..
કઈ રીતે કહું તમને? નહોતું ગમતું જોવું પણ,
ખુશીથી પહેરું છું આજે, એ કંગન ગમે છે મને..
દોસ્તો વચ્ચે ઊભા રહીને, વાહ! શી બેફિકરાઈથી,
ઉડાડો છો જે અદાથી, એ ઢક્કન ગમે છે મને..
તમને શી રીતે પડે ખબર કે તમારા હુંફાળા સ્પર્શ પછી,
મારા હૃદયમાંથી છલકાતાં ઊર્મિઓનાં સ્પંદન ગમે છે મને..
અને વારંવાર માણવા આ સ્પંદન, નાની અમથી વાતમાં
મારા વડે જ કરાયેલાં, રુદન ગમે છે મને..
વ્યર્થ સમજીને હું રહી દૂર, પણ આજે ભગવાને બાંધેલું
અને કોઈથી પણ નાં તૂટે તેવું, આ બંધન ગમે છે મને..
શાયરીનાં મોતી વીણી લીધાં, હૃદયરૂપી સમુદ્રને વલોવીને,
કહ્યા વગર રહેવાતું નથી કે, મંથન ગમે છે મને..
મંથન ગમે છે મને..
આ ગુલશન, આ રણ, આ ધરતી, આ ગગન ગમે છે મને,
ભગવાને બાંધેલું આ ન તૂટે એવું બંધન ગમે છે મને,
પણ સૌ થી વધુ તો તારા આ કાવ્ય સુમન ગમે છે મને….
A good comeback Aps!!! It’s been almost a year!
Wish to see more of these, please! (now that you are a lil more motivated! :P)
Thank you, sir! But this was actually the first poem I wrote..!!! 🙂
Sure I will try to write more this year..
& your Tripadi is awesome.. 🙂