એકલું ઝાડ ને સૂકી ડાળ ,
જવાનાં જ હતાં એનાં પ્રાણ..
ત્યાં આવી એક પંખી બેઠું ,
જાણે આશાનું કિરણ દીઠું..
કલરવ એનો સંજીવની બુટ્ટી,
રુંવે રુંવે કૂંપણ ફૂટી ..
મળ્યું વૃક્ષને નવજીવન
વધાવે જેને આખું વન.. !!
આ બ્લોગમાં શોધો:
ઈ-મેઈલમાં બ્લોગ:
સંસ્મરણો:
-
લેખકો:
વિભાગો:
-
તાજેતરની રચનાઓ
આપના અમુલ્ય અભિપ્રાય
- Chetna Bhatt: Thank you All for your Love♥️
- priyesh kaneria: WAH….. NICE WROTE
- dave amita: માનવમનને સ્પર્શતી વાત કેટલી સુંદર રીતે કહેવાઈ છે. સરસ !
- HARI: શિક્ષક એ શિક્ષક
- Surangi Mehta: Super duper
- PRIYESH C KANERIA: mast……
- PRIYESH C KANERIA: THANK YOU SIR,
- Ankesh Nimavat: Beautiful….
- vivek: Your post is superb sister
- vivek: કોણ કહે છે હું પોતાના માટે જીવુ છું અે તો હું લોકોના રમવા માટે બન્યો...
Meta
Counter
ફેસબુક પર લાઈક કરો:
-
Mastodon
ઓનલાઈન કોણ છે?
1 User Browsing This Page.
Users: 1 Bot
નાની સુખદ વાત.. મસ્ત! 🙂