Author Archives: અપેક્ષા સોલંકી

તકલીફ જે પહોંચાડે, તે વાણી નથી જ થવું, ખુશીઓ મળે હજારો, તે અક્ષર થઇ જવું છે.. જીવવું તો છે હવે બસ, સુગંધી ફૂલ માફક, ને કચડી જો નાખશો તો, અત્તર થઇ જવું છે.. અસ્તિત્વ નકારું છું, અપમાન, સ્વાર્થ, દુઃખનું, નિર્દોષ … Continue reading →

કારણ કે કવિતા લખવાની શરૂઆત અહીંથી થઇ હતી.. Dedicated to my love.. તરસ જોઈ પૃથ્વીની, તરત જ દોડી આવતાં, આ મુશળધાર વરસાદની, છનછન ગમે છે મને.. સુગંધથી પ્રભાવિત થઇ, પકડ્યું મેં લાકડું, અને નીકળ્યું એ ચંદન, આ ચંદન ગમે છે … Continue reading →

લોકોની જૂઠી લાગણીથી જે તંગ છે તે હું જ છું, દુઃખ મારું હું ને મારો જે ઉમંગ છે તે હું જ છું! ચાલ્યા કરે સંવાદ નિત્ય મારો જ મારી સાથે, ને મારામાં સતત ચાલતી જે જંગ છે તે હું જ … Continue reading →

એલાર્મ બંધ કરીને, સરખી રજાઈ ખેંચીને, સવારમાં જોવાયેલા ખ્વાબ એટલે શિયાળો! થીજી ગયેલું તેલ, પિયર્સની સુગંધ અને, નાસ્તામાં ગરમાગરમ રાબ એટલે શિયાળો! પાંદડા ખરતા હોય ત્યારે ગુલાબી ઠંડીમાં, હુંફાળા તડકાનો છાબ એટલે શિયાળો! સ્વેટર, ટોપી, મોજા અને મફલર, કડકડતી ઠંડીને … Continue reading →

જમાનો હતો, વાદળો ઘેરાતા અને ગઝલો રચાતી, હવે આખું ચોમાસું નીકળે છે એક પણ શેર વગર! શું હાલત હોય છે મારી, જયારે તું પાસે ના હોય, હું, એક નિ:શબ્દ દરિયો,  જાણે કોઈ લહેર વગર! આવ હવે તું કંઈ એ રીતે … Continue reading →