જીવન ભર કોઈ ના પ્રેમમાં તડપતો રહયો
મંજિલ ના મળી રસ્તાઓમાં ભટકતો રહયો,
મળી ના શક્યુ મને કદિ મિલન તમારુ
પાગલ પતંગા જેમ શમામાં સળગતો રહયો.
જે ચાહયુ એ ના મળ્યુ કદિ મળી ફકત જુદાઇ,
ભાગ્ય ના ખેલ સાથે સદાય રમતો રહયો.
જાણુ છુ નઇ સમજી શકે આ દિલ ના દર્દ ને કોઈ
છુપાવી ને મારા આ દર્દો હુ હસતો રહયો,
ના હતી આમ તો મને આદત આ મદિરા ની,
ક્યારેક ખુદ ને તો ક્યારેક એમને ભુલાવા જામ ભરતો રહયો.
ભાઈ ભાઈ !!!
વાત માં દમ છે !!
very nice …keep it up………..
🙂
નહી …………….!!!!!!!!!!!
અમારા ડાહ્યા ડમરાં હાર્દિક ને આ કોની નઝર લાગી છે…..હાર્દિક તું તું આવું લખીશ?????????
જો લખવા સુધી તો ઠીક છે પણ જો આ વાત સાચી નીકળી ને તો…
Well Well Relax………………..
ખૂબ જ સુંદર લખ્યું છે હાર્દિક ભાઈ…………..
ક્યારેક ખુદ ને તો ક્યારેક એમને ભુલાવા જામ ભરતો રહયો.
its very nice…
સરસ હાર્દિક.. મસ્ત લખી છે.. બસ આ રીતે જામ ભરતો રહેજે.. કવિતા ના.. 😉
વાહ ભાઈ વાહ…
ક્યારેક ખુદ ને તો ક્યારેક એમને ભુલાવા જામ ભરતો રહયો….
બહુ જ સરસ હાર્દિક…
Nice poem,
Nice! Keep it up!
ના હતી આમ તો મને આદત આ મદિરા ની,
ક્યારેક ખુદ ને તો ક્યારેક એમને ભુલાવા જામ ભરતો રહયો…
!!?????
So, basically this means that you’v NOW develped this habit rite?
Hv to inform ur MOM!! 🙂
dnt worry… just kidding… very nicely written this one too….
એમ તો હું પણ દુઆ કરતો હતો, પણ ખરી રીતે તો દુઃખો રડતો હતો.
એ જ ડુબાડી ગયા મને મઝધારમાં,જેમના વિશ્વાસ પર હું તરતો હતો.
હાર્દિકભાઈ તમે આ કાવ્ય આમજ લખ્યું છે કે અનુભવ્યું પણ છે ,
બાકી જે હોય તે,
પણ થાય છે તો આવુજ કઈક ,
ખરેખર તમે બહુ ટુકમાં ઘણું બધું કહી નાખ્યું છે.
ખુબ સરસ પ્રયાસ છે તમારો …………………..